ماه این روزها بسیار خشمگین است، ناسا برای پرتاب Artemis I (با تأخیر بسیار) خود آماده می شود و برای چندین مورد دیگر نیز برنامه ریزی می کند. اهداف ماموریت برای سری ماموریت های آرتمیس روشن است: ایجاد حضور پایدار در سطح ماه و هموار کردن راه برای توسعه تخصص برای رفتن به مریخ.

و پس از آن چه؟ جهش بزرگ بعدی در تلاش بشریت برای کشف کیهان چیست؟

وقتی صحبت از اکتشافات علمی عمومی به میان می‌آید، چند ناحیه از منظومه شمسی وجود دارد که در دهه‌های آینده مورد توجه ویژه قرار خواهند گرفت. اول از همه، زهره، خواهر پیچ خورده یک سیاره ما وجود دارد. زهره مدت ها پیش بهشتی نسبی با اقیانوس ها و فضایی دلپذیر بود. چند میلیارد سال پیش، چیزی به طرز وحشتناکی اشتباه پیش رفت، و ناسا چند ماموریت را برای کشف آنچه دقیقاً در زیر جو ظالمانه آن سیاره در حال وقوع است، در نظر گرفته است.

در انتهای دیگر منظومه شمسی غول های گازی قرار دارند. در حالی که ما تعداد زیادی مأموریت و کاوشگر را به آن جهان های دور ارسال کرده ایم، هنوز هیچ مورد متمرکزی روی قمرهای آنها نفرستاده ایم. و آن قمرها چه گنجینه هایی دارند! چندین ماهواره مشتری و زحل، مانند اروپا و انسلادوس، پوشیده از ورقه های ضخیمی از یخ هستند، و در زیر آن یخ اقیانوس هایی از آب مایع قرار گرفته اند. هم ناسا و هم آژانس فضایی اروپا در چند دهه آینده ماموریت هایی را برای بررسی آن جهان های کوچک مرموز برنامه ریزی کرده اند و هر گونه نشانه ای از حیات احتمالی پنهان در اعماق یخ ها را شکار می کنند.

در مورد ما انسان ها، آینده کمی تیره تر است. مریخ قطعا جایزه بزرگ دهه های آینده است و هر فضانورد خوش شانسی که در اولین قدم فرود بیاید، نامش در کتاب های تاریخ ثبت خواهد شد. پس از آن، اگر انگیزه و پول داشته باشیم، می‌توانیم یک حضور نیمه دائمی در سیاره سرخ ایجاد کنیم، خدمه‌ها را برای چند سال دور بزنیم، آنها را به کار و مطالعه شخصی روی سطح مریخ نگه داریم.

سیارات دیگر منظومه شمسی ما ... کمتر از مهمان نواز هستند. عطارد برای راحتی به خورشید خیلی نزدیک است. زهره یک دنیای جهنمی خفه کننده است. سیارات غول پیکر الف) دور هستند و ب) خیلی جامد نیستند، بنابراین انتظار می رود چنین سفری در آنجا انجام شود. این دو گزینه برای بشریت برای گسترش بیشتر باقی می گذارد: مدار پایین زمین و سیارک ها.

در طول دهه‌های آینده انتظار می‌رود که شاهد گسترش «هتل‌های فضایی»، زیستگاه‌هایی که در مدار زمین قرار می‌گیرند، برای بازدید گردشگران و اکتشاف‌های علمی راه‌اندازی شوند. به ایستگاه فضایی بین‌المللی فکر کنید، اما ارزان‌تر و شرکتی‌تر. بیشتر سیارک‌ها آنقدر دور هستند - فراتر از مدار مریخ - برای ایجاد حضور پایدار. اما ناسا در گذشته برنامه‌هایی را برای تغییر مسیر سیارک‌ها و مأموریت‌های گرفتن طراحی کرده است که می‌توانست یک صخره با اندازه خوب پیدا کند تا به آرامی به مداری در دسترس‌تر حرکت کند.

به طور طبیعی، با توجه به سطح فعلی پیچیدگی های تکنولوژیکی، خالی کردن صخره های فضایی بی ثمر و تبدیل آن به زیستگاهی برای بشریت بسیار دور از ذهن است، اما در بهترین تخمین من، این ساده ترین کار بعدی است که می توان انجام داد... البته بعد از ماه و مریخ. .....

کلیک سنترال